„Dołóżmy wszelkich sił, by Niepokalana przez swój medalik zdobyła świat!”
Św. Maksymilian Maria Kolbe
27 listopada 1830 roku Najświętsza Maryja Panna ukazała się siostrze Katarzynie Labouré i poleciła jej: „Postaraj się o wybicie medalika według tego wzoru. Wszyscy, którzy będą go nosili, dostąpią wielkich łask, szczególnie jeśli będą go nosili na szyi”.
W trudnych chwilach Cudowny Medalik Niepokalanej pomógł wielu osobom. Chorzy, niewierzący, żyjący w beznadziei – zyskali nadzieje i szanse na uzdrowienie.
Najświętsza Maryja Panna stoi na kuli ziemskiej, swą stopą miażdży węża – szatana. Z Jej rąk wychodzą świetliste promienie – symbol łask spływających na osoby, które Ją o to proszą. Wokół Najświętszej Dziewicy znajduje się napis: O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy.
Zapraszamy wszystkich, by przyjąć ten dar Niepokalanej – niech noszenie go z wiarą i czcią będzie wyrazem miłości do naszej niebieskiej Matki! Rozpowszechniajmy Cudowny Medalik, gdyż tak prosiła Niepokalana.
W modlitewniku znajduje się niezwykłe świadectwo głośnego nawrócenia ateisty za sprawą noszenia Medalika, nauka o Niepokalanej św. Maksymiliana Kolbe, mało znana historia wizjonerki z Gietrzwałdu, Sługi Bożej s. Barbary Samulowskiej, szarytki oraz poruszająca historia zawierzenia Matce Bożej od Cudownego Medalika pewnej parafii w Civitavecchia we Włoszech. Oprócz tego modlitewnik zawiera przydatne modlitwy, litanie, nowenny i rozważania.
Do modlitewnika dołączono srebrny Cudowny Medalik w jubilerskim opakowaniu.
Maryja prosiła Katarzynę, aby wybić medalik według tej wizji. S. Katarzyna zawiadomiła o tym spowiednika, o. Aladela, a on nie chcąc sam decydować, poradził się arcybiskupa Paryża. Arcybiskup de Queen orzekł, że nie widzi w tym nic, co sprzeciwiałoby się nauce katolickiej.
30 czerwca 1832 roku wybito 1500 pierwszych medalików. Zbiegło się to z epidemią cholery zbierającej tragiczne niwo w Paryu i okolicach. Większość z pierwszych egzemplarzy trafiło w ręce chorych. Niedługo potem zaczęły lawinowo napływać wiadomości o niezwykłych wydarzeniach, które przypisywano działaniu Niepokalanej.
W roku 1836 arcybiskup Paryża zarządził kanoniczne zbadanie objawień oraz łask, jakie wierni otrzymali przez Medalik Niepokalanej. Raport komisji stwierdził wiarygodność tak objawień, jak i cudów. Wtedy arcybiskup de Quélen wydał oficjalną aprobatę. W tym samym roku poświęcił diecezję paryską Niepokalanemu Poczęciu. Dzięki jego staraniom do Litanii loretańskiej wprowadzono wezwanie: „Królowo bez grzechu pierworodnego poczęta”.
Dziesięć lat po wybiciu pierwszych egzemplarzy Medalik nosiło już około 100 milionów wiernych, choć nadal nic nie wiedziano o objawieniach. Z powodu wielu łask otrzymywanych dzięki noszeniu medalika, zaczęto go wkrótce określać jako Cudowny Medalik.
Fragment
