Pamięć o tym, co stało się za drutami Dachau, musi trwać.... ku przestrodze.
Dachau - tutaj, w sennym bawarskim miasteczku u podnóża Alp, w marcu 1933 roku otworzyły się bramy piekła. To właśnie tutaj powstał pierwszy obóz koncentracyjny na terenie Rzeszy Niemieckiej, prototyp wszystkich późniejszych niemieckich obozów pracy.
O tym bestialskim miejscu w nieludzkich czasach opowiadają świadkowie we wstrząsającym obrazie młodego reżysera - Kamila Kulczyckiego.
Bohaterami filmu są obywatele praktycznie całej podbitej przez Hitlera Europy. Teraz to prawdziwi ludzie, wtedy - zaledwie numery. To oni dają świadectwo cywilizacji śmierci... ku przestrodze.
Każda opowiadana historia jest inna. W dramatycznych relacjach przeplatają się zwątpienie z nadzieją; utrata z odzyskaniem wiary w Boga, modlitwa o śmierć z chęcią ocalenia. Wszędzie jednak pojawiają się te same dramatyczne wątki: egzekucji, głodu, wielogodzinnych apeli, katorżniczej pracy i tortur w miejscu, gdzie „więzień nie ma żadnych praw, oprócz prawa do śmierci”.
Film Dachau to nie tylko żywa lekcja historii, to utrwalenie i zachowanie pamięci o tym, o czym kolejnym pokoleniom nie wolno zapomnieć, aby czas zagłady i pogardy nigdy się nie powtórzył.
