Swe serce kierujemy ku wielkiemu i cennemu bogactwu tradycji karmelitańskiej, jakim jest szkaplerz, znany w Kościele od siedmiu wieków.
Szkaplerz to znak przynależności do Matki Bożej. Symbolizuje szczególną więź z Maryją, jest wyrazem ufności w Jej matczyną opiekę oraz pragnienie naśladowania Jej życia. Ci, którzy noszą szkaplerz, znajdują się pod Jej szczególną opieką w trudach i niebezpieczeństwach życia ziemskiego.
Matka Boża zapowiedziała, że kto w szkaplerzu umrze, nie dozna ognia piekielnego, a także obiecała tzw. przywilej sobotni: ci, którzy za życia zachowywali czystość według stanu, odmawiali przepisane modlitwy i nosili szkaplerz (w formie płóciennej – przy sobie, a na szyi na łańcuszku – medalik szkaplerzny), już w pierwszą sobotę po śmierci zostaną uwolnieni z czyśćca.
Przyjęcie szkaplerza włącza osobę do Rodziny Karmelitańskiej i otwiera drogę do udziału w dobrach duchowych zakonu, tzn. w odpustach, modlitwach, zasługach jego świętych i błogosławionych.
Noście zawsze Szkaplerz święty. Ja zawsze go noszę i wiele z tego nabożeństwa doznałem pożytku. Pozostałem mu wierny i stał się on moją siłą!
Św. Jan Paweł II
Do modlitewnika dołączono srebrny medalik Matki Bożej Szkaplerznej w jubilerskim opakowaniu.
Św. Teresa od Jezusa
Św. Teresa od Jezusa (1515-1582), karmelitańska mistyczka z Avili (Hiszpania) żyjąca w XVI w. Podczas wizji przeżyła mistyczne zaślubiny z Chrystusem. Doświadczyła także przebicia serca. Miała wizję piekła, po której postanowiła uczynić wszystko, co w jej mocy, by ratować dusze przed potępieniem.
Zreformowała zakon karmelitanek, przywracając surową pierwotna regułę. Trzy wieki po śmierci została ogłoszona doktorem Kościoła. Św. Teresa od Jezusa sens noszenia szkaplerza ujęła w prostych słowach: „My wszyscy, którzy nosimy ten święty znak Karmelu, jesteśmy powołani do modlitwy i kontemplacji”. Nosząc szkaplerz możemy pokusić się o odczytanie jego mistycznego znaczenia.
Św. Teresa z Avila używała bardzo sugestywnego porównania. Ukazuje duchowa drogę człowieka jako proces przemiany larwy jedwabnika w pięknego motyla. Podobnie jak larwa owija się kokon i w nim przemienia się motyla, tak też człowiek w procesie duchowym winien owinąć się Chrystusa i w Nim się przemienić. Szkaplerz nam uświadamia, że okrywając się nim jak kokonem możemy doznać tej samej łaski mistycznej przemiany.
Fragment
