Matka Boża ukazując się siostrze Łucji 10 grudnia 1925 r. w Pontevedra (Hiszpania) - już po śmierci Franciszka i Hiacynty - wezwała do podjęcia wynagradzającego nabożeństwa pierwszych sobót miesiąca:
Spójrz, moja córko, na moje Serce ukoronowane cierniami, w które niewdzięczni ludzie bez ustanku wbijają swoje bluźnierstwa i brak wdzięczności. Przynajmniej ty staraj się Mnie pocieszyć. W godzinę śmierci obiecuję przyjść na pomoc z łaskami potrzebnymi do zbawienia tym, którzy przez pięć miesięcy w pierwsze soboty odprawią spowiedź, przyjmą Komunię św., odmówią jeden różaniec i przez piętnaście minut rozmyślania nad piętnastu tajemnicami różańcowymi towarzyszyć mi będą w intencji zadośćuczynienia.
13 września 1939 r. nabożeństwo pierwszych sobót miesiąca uzyskało aprobatę kościelną i rozwija się na całym świecie. Przez to nabożeństwo wynagradzamy pięć różnych zniewag i bluźnierstw raniących Niepokalane Serce Maryi. Są to blużnierstwa przeciwko Jej Niepokalanemu Poczęciu, Dziewictwu i Boskiemu Macierzyństwu oraz znieważanie czynione przez tych, którzy wpajają w serca dzieci obojętność, pogardę i odrazę do Niepokalanej Matki, a także obrazę czynioną przez tych, którzy znieważają Ją w Jej świętych wizerunkach.
Pięć zamieszczonych w modlitewniku rozważań różańcowych do Matki Bożej Fatimskiej ma charakter wynagradzający za poszczególne blużnierstwa. Przez to nabożeństwo możemy wyprosić nawrócenie grzesznikom, przepraszać Boga i wynagradzać za grzechy obrażające Niepokalane Serce Maryi, a gdy będziemy tę modlitwę praktykować, także w naszych sercach wzrośnie miłość ku Bogu i bliźnim.
