Bł. Anna Maria Taigi (ur. 1769 w Sienie, zm. 1837 w Rzymie) to włoska mistyczka i tercjarka trynitarska. Mężatka i matka siedmiorga dzieci. Zima 1791 r., podczas modlitwy w Bazylice św. Piotra, poczuła głębokie pragnienie zmiany życia i poświecenia się Bogu. Wstąpiła do Trzeciego Zakonu Trynitarzy przy kościele San Carlo alle Quattro Fontane. Tam podjęła drogę chrześcijańskiej doskonałości, godząc praktyki ascetyczne z obowiązkami rodzinnymi. Obdarzona jedynym w swoim rodzaju darem Mistycznego Słońca, doznawała wizji i ekstaz, znała prawdę o ludzkich duszach, uzdrawiała i inspirowała do duchowej przemiany wiele osób. Od lat dziewięćdziesiątych XVIII wieku, aż do śmierci miała widzenia będące nadprzyrodzonym źródłem wiedzy o sprawach dotyczących przeszłości, teraźniejszości i przyszłości.
Więcej szczegółów o jej życiu i doświadczeniach mistycznych poznamy z kart tej pasjonującej książki, która przedstawia miedzy innymi wizje bolesnej przyszłości świata i cierpiącego Kościoła, które zostały objawione innym widzącym, a które współgrają z tym, co ujrzała Anna Maria Taigi w swojej wizji trzech dni ciemności oraz upadku i oczyszczenia Kościoła.
„Wybrałem cie, abyś nawracała dusze i pocieszała każdego człowieka, księży, zakonników, mniszki, prałatów, kardynałów, a także Głowę Kościoła na ziemi. Będziesz musiała zmierzyć się z wieloma słabymi i zapalczywymi ludźmi, będziesz wyśmiewana i wyszydzana, oskarżana i obmawiana…”.
Jezus do Anny Marii Taigi
Po przyjeździe do Rzymu minister Bawarii, Donlrey, wyraził wielkie pragnienie spotkania się z Anną Marią, z która przeprowadził długą i sekretną rozmowę. Po spotkaniu ks. Natali odprowadził go do drzwi, gdzie czekał na niego powóz. Poruszony gość powiedział, że Anna Maria objaśniała mu sprawy, o których nikt nie wie, że mówiła o kwestiach politycznych z rożnych obszarów świata i precyzyjnie opisywała przeróżne zawiłości fałszywej polityki, która nie podoba się Panu Bogu. Płacząc, minister powiedział:
„Zdaje się, że ta kobieta zna tajemnice wszystkich gabinetów, podczas gdy przed nami, starymi ministrami, sprawy te są zakryte… co za historia! Co za historia!”.
fragment książki
